Πανιερώτατοι Πατέρες,
Την στάσιν της έναντι των αιρετικών -και αιρετικοί είναι όλοι οι μη Ορθόδοξοι- η Εκκλησία του Χριστού έχει καθορίσει άπαξ διά παντός, διά των αγίων Πατέρων, δηλαδή διά της Θεανθρωπίνης Παραδόσεως, της μοναδικής και αναλλοιώτου.
Συμφώνως προς αυτήν την στάσιν εις τούς Ορθοδόξους είναι απηγορευμένη κάθε συμπροσευχή και κάθε λατρευτική επικοινωνία μετά αιρετικών. Διότι «τίς μετοχή δικαιοσύνη με ανομία; τίς δέ συμφώνησις Χριστώ προς Βελιάρ; ή τίς μερίς πιστώ μετά απίστου; (Β΄Κορινθ.ς΄14-15).
Ο 45ος κανών των Αγίων Αποστόλων ορίζει «Επίσκοπος ή πρεσβύτερος...,αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, εί δέ επέστρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς ενεργήσαί τι,καθαιρείσθω»
Αυτός ο Ιερός Κανών των Αγίων Αποστόλων δεν προσδιορίζει ποία ακριβώς προσευχή ή ακολουθία απαγορεύεται, αλλά απαγορεύει κάθε κοινήν μεθ΄αιρετικών προσευχήν, έστω και την κατ΄ιδίαν (συνευξάμενος). Εις δε τας οικουμενικάς κοινάς προσευχάς μήπως δεν γίνονται και αδρότερα και ευρύτερα τούτων;
Ο 32ος Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου ορίζει, «Ότι ου δεί αιρετικών ευλογίας λαμβάνειν, αίτινες εισιν αλογίαι μάλλον ή ευλογίαι»...Μήπως όμως δεν συμβαίνει εις τας κοινάς οικουμενιστικάς συναντήσεις καί συμπροσευχάς νά ευλογούν αιρετικοί ρωμαιοκαθολικοί επίσκοποι και ιερείς, προτεστάνται πάστορες, ακόμη δε και γυναίκες;[!]
Αυτοί και όλοι οι άλλοι σχετικοί κανόνες των Αγίων Αποστόλων καί των Αγίων Πατέρων ίσχυον όχι μόνον κατά την παλαιάν εποχήν, αλλ΄εξακολουθούν νά είναι εν απολύτω ισχύι καί σήμερον, δι΄ολους εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Ισχύουν αναμφιβόλως καί δια την θέσιν μας έναντι των ρωμαιοκαθολικών καί προτεσταντών. Διότι ο μέν ρωμαιοκαθολικισμός είναι πολλαπλή αίρεσις, περί δε του προτεσταντισμού τί να είπωμεν; Καλλίτερον να μην ομιλώμεν. Ήδη ο Άγιος Σάββας εις την εποχήν του, επτάμισυ αιώνας πρίν, δεν ωνόμαζεν άραγε τόν ρωμαιοκαθολικισμόν λατινικήν αίρεσιν;
Και πόσα από τότε νέα δόγματα δέν επενόησενο πάπας και (αλαθήτως) εδογμάτισε!!! Δεν χωρεί αμφιβολία, ότι διά του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα, ο ρωμαιοκαθολικισμός κατέστη παναίρεσις.
Καί η πολύ επαινουμένη Β΄Βατικάνειος Σύνοδος ουδέν ήλλαξεν ούτε όσον αφορά εις την τερατώδη ταύτην αίρεσιν, αλλά τουναντίον, επεκύρωσεν αυτήν. Ένεκα τούτου, αν είμεθα Ορθόδοξοι και θέλωμεν να παραμείνωμεν, τότε οφείλομεν και ημείς να τηρήσωμεν την στάσιν του Αγίου Σάβα, του Αγίου Μάρκου Εφέσου, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης των Νεομαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας έναντι των ρωμαιοκαθολικών καί των προτεσταντών, εκ των οποίων ούτε οι μέν, ούτε οι δέ, πιστεύουν Ορθοδόξως εις τα δύο βασικά δόγματα του Χριστιανισμού, εις τήν Αγίαν Τριάδα και εις την Εκκλησίαν.
Σ.Μ.
