Γέροντος Ιωσήφ, "Να μην Τρομάξει ο Λαός"

Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Joseph Isaac Jahuda ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ: ΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ !

O Εβραίος Joseph Isaac Jahuda, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ, διαπρεπής δικηγόρος στο Λονδίνο, καθηγητής της Εβραϊκής γλώσσας στην Ιουδαϊκή σχολή της Ταγγέρης. Ιουδαίος την εθνότητα και το θρήσκευμα, γνωρίζων άριστα από στήθους την Παλαιά Διαθήκη, την αρχαία και νέα εβραϊκή, το ήμισυ τού Κορανίου από στήθους, την αρχαία και νέα Αραβική, την Γαλλική, την Αγγλική, την Λατινική.

Μετά την επαφή του με τις Ελληνικές λέξεις αποφάσισε να κάνει συγκριτική έρευνα των συγγενών γλωσσών Εβραϊκής και Αραβικής προς την Ελληνικήν Ομηρικήν, που εξέμαθε. Επί 30 έτη ό μεγαλοφυής ερευνητής συνέκρινε τις 3 γλώσσες, ώσπου εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο (Becket Publications Oxford, 1982, ISBN 0-7289-0013-0) ένα βιβλίο 680 σελίδων με τίτλο HEBREW IS GREEK (Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά) και τα Αραβικά, πού κατ' οικονομία δεν συμπεριέλαβε στον τίτλο.

Το βιβλίο προλογίζει ο Εβραίος καθηγητής Αρχαίων Γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (από 1962) Saul Levin. Ο συγγραφέας J. Yahuda, υποστηρίζει, ότι Overwhelming evidence proves conclusively that Biblical Hebrew is camouflaged Greek in grammar as well as vocabulary (αναντίρρητη απόδειξη επιβεβαιώνει τελικώς ότι τα Βιβλικά Εβραϊκά είναι κεκαλυμμένα Ελληνικά τόσον στη γραμματική όσον και στο λεξιλόγιο) και ότι by and large, the difference between them is a matter of pronunciation. So much that Hebrew cannot be properly understood except through Greek (γενικώς η διαφορά μεταξύ τους είναι θέμα προφοράς. Τόσο πολύ ώστε τα Εβραϊκά δεν δύνανται να καταστούν εντελώς αντιληπτά παρά μόνο μέσω των Ελληνικών).

Συνέντευξη Γέροντος Μεθοδίου, μονής Εσφιγμένου

Ο Απόστολος Ιούδας Θαδδαίος

Καὶ συγγενείᾳ καὶ χορῷ αὐχεῖν ἔχεις.

Χριστοῦ μαθητῶν ὦ Ἰούδα, καὶ πάθει.

Ἐννεακαιδεκάτῃ βελέεσσιν Ἰούδας θνῄσκει.

Kλήσις τριπλή σοι και τριπλούν μάκαρ πάθος,

Άρσις δέσις τε και τρίτον τόξου τάσις.

Eννεακαιδεκάτη βελέεσσιν Iούδας θνήσκει.

Ο Απόστολος Ιούδας έφερε και την προσωνυμία Θαδδαίος ή Λεββαίος. Η ζωή του κοντά στο Χριστό ήταν παρόμοια με των άλλων Αποστόλων. Μετά την Πεντηκοστή, αφού εργάστηκε για λίγο στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Μεσοποταμία ανάμεσα σε πολλούς κινδύνους. Αλλά ο Ιούδας, άξιος Απόστολος του Χριστού, γεμάτος αυταπάρνηση, μαρτύρησε τελικά στην Έδεσσα. 

Στην Καινή Διαθήκη, έχουμε και μια Καθολική Επιστολή του Ιούδα, που είναι σύντομη, αλλά γεμάτη μηνύματα αληθινής ζωής. Να τι συμβουλεύει στους χριστιανούς, που ζουν μέσα στο διεφθαρμένο από την αμαρτία κόσμο: «Υμείς δε, αγαπητοί, τη άγιωτάτη υμών πίστει έποικοδομούντες εαυτούς, εν Πνεύματι Αγίω, προσευχόμενοι, εαυτούς εν αγάπη Θεού τηρήσατε, προσδεχόμενοι το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις ζωήν αίώνιον» (Επιστολή. Ιούδα 20-21). 

ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΛΟΓΟΥ ΣΕΡ ΣΤΗΒΕΝ ΡΑΝΣΙΜΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!

ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΛΟΓΟΥ ΣΕΡ ΣΤΗΒΕΝ ΡΑΝΣΙΜΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ! 

Η πιο συκοφαντημένη και αδικημένη ιστορική περίοδος της Ρωμιοσύνης

Είναι πραγματικά ραπίσματα στα βέβηλα στόματα που μηρυκάζουν γενικεύσεις, λασπολογίες και ύβρεις για οτιδήποτε σχετίζεται με την χιλιόχρονη αυτήν περίοδο. Και το απεχθέστερο χαρακτηριστικό των περισσοτέρων εξ αυτής της παράταξης των αμαθών είναι ότι ανήκουν στους «ημέτερους», στους ρωμιούς. Έτσι, επαξίως λαμβάνουν τον ιταμό τίτλο των γραικύλων, ενώ ο κελτικής και ευγενικής καταγωγής επιστήμονας εγκαθίσταται στο λαμπρό στερέωμα των φιλελλήνων.

Οι παρακάτω θέσεις του Σερ Στήβεν Ράνσιμαν (1903-2000) είναι επίκαιρες στις ημέρες μας από κάθε άλλη εποχή. Μας κρούει τον κώδωνα ώστε επιτέλους να αφυπνιστούμε και να αντιληφθούμε τους πραγματικούς λόγους που μας οδήγησαν στην σημερινή κατάντια, στην εκ νέου κατοχική κατάσταση της πατρίδος μας.

Σίγουρα στην χειρότερη απ’ όλες, αφού όλα διαδραματίζονται δολίως και παρασκηνιακώς. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι είναι αδύνατον να οικοδομήσουμε ως έθνος υγιώς το μέλλον μας εφόσον έχουμε απορρίψει- ακούγοντας τις συμβουλές των καιροσκόπων- το λαμπρό παρελθόν μας. Ας ακούσουμε και κάποιους που έδειξαν με την ζωή τους και το ήθος τους την άδολη αγάπη τους προς το πολυβασανισμένο γένος μας.

Στο τέλος της συνεντεύξεως ο σεβάσμιος ερευνητής αναφέρεται στην Ορθοδοξία σε σχέση με τα άλλα δόγματα. Θεωρούμε σημαντικές προς μελέτη τις απόψεις ως θέσεις ενός ανδρός που δεν είναι ανήκει σ’ αυτόν τον χώρο. Σημειώνουμε πως ασφαλώς δεν είναι δυνατόν να τις εκλάβουμε ως κανονικές Ορθόδοξες διδασκαλίες. Άλλωστε ο ομιλητής δεν ήταν Ορθόδοξος.

Το νησί

Μηδείς, αδελφοί μου, πλανάτω υμάς...

(απόσπασμα)

“ … Μηδείς, αδελφοί μου, πλανάτω υμάς. Όσοι εν τούτοις ενάγεσθε, της Χάριτος εξεπέσατε, Χριστός ουδέν υμάς ωφελήσει. Επανέλθωμεν δε πάλιν επί την πρώτην και καλήν ομολογίαν, εις ην εκλήθημεν, ενώπιον πολλών μαρτύρων, επί Αγγέλων και ανθρώπων και του Κτιστού των όλων. Αυτός γαρ το γραμματείον της ομολογίας ημών κατέχει εν ουρανώ, αποδούναι εκάστω καθώς έπραξε και εφύλαξε την ομολογίαν. Εκάστου γαρ ημών γεγραμμένα εισί, και αι συνθήκαι, και η του διαβόλου αποταγή, και η προς Χριστόν συνταγή, και τα έργα ημών και αι πράξεις και οι λόγοι και τα ενθυμήματα και οι μετεωρισμοί και τα γέλοια, και πάντα γεγραμμένα έχων έρχεται ο Χριστός.

Λοιπόν ουν τι βούλει; Ψεύσασθαι Αυτώ; Αλλ’ ουκ έστι δυνατόν· εν γαρ χειρί Αυτού και συ και οι λόγοι σου. Αλλ’ ουκ έστι δυνατόν· εν γαρ χειρί Αυτού και συ και οι λόγοι σου. Αλλά βούλει κρύπτεσθαι; Αλλ’ ουκ έστι δυνατόν, επειδή εν χειρί Αυτού τα πέρατα της γης, και ουκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον Αυτού. Πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοις οφθαλμοίς Αυτού και ου κρυβήση από προσώπου Αυτού. Εάν εις τον ουρανόν αναβής, αυτός εκεί εστιν, εάν καταβής εις την άβυσσον, εκεί πάρεστι. Γέγραπται γαρ, ότι «πάντα όσα ηθέλησεν ο Κύριος εποίησεν εν τω ουρανώ και εν τη γη, εν ταις θαλάσσαις και εν πάσαις ταις αβύσσοις» (Ψαλμ. ρλδ’ 6).

Τρεις εσείς, τρεις κι εμείς ...

Κοσμά Αιτωλού (μέρος 3ο)

Λόγια Κοσμά του Αιτωλού:

«Θέλων ο Κύριος να δείξη το μέγα κακόν οπού απετόλμησαν να κάμουν τα τέκνα του διαβόλου, οι Εβραίοι, εσκότισε την ήλιον από τας εξ ώρας έως τας εννέας εις όλον τον κόσμον· αι πέτραι εσχίζοντο, όλη η γη έτρεμεν. Ετέθη ο Κύριος εις τον τάφον, και ευθύς ανεστήθησαν χιλιάδες νεκτροί, όπου ήσαν χιλιάδες χρόνους αποθαμένοι, και εκήρυξαν πως μόνον ο Χριστός είνε Υιός και Λόγος του Θεού, και Θεός αληθινός και ζωή των νεκρών. Πρέπει και ημείς οι ευσεβείς χριστιανοί από σήμερον και ύστερα να μη κλαίωμεν τους αποθαμένους ωσάν τους ασεβείς και απίστους, όπου δεν ελπίζουν ανάστασιν. Ούτος ο κόσμος, αδελφοί μου, είνε ωσάν μία φυλακή. Πότε πρέπει να χαίρεται ο άνθρωπος; Όταν εμβαίνη εις την φυλακήν ή όταν ελευθερώνεται από την φυλακήν; Μοι φαίνεται, όταν εμβαίνη εις την φυλακήν, τότε πρέπει να κλαίη και να λυπήται, και όταν εξέρχεται από την φυλακήν, τότε πρέπει να χαίρεται. 

Διονυσίου Αεροπαγίτου

Επιστολή Δ’, Τω αυτώ Γαϊω θεραπευτή.

Πώς, φης, Ιησούς ο πάντων επέκεινα, πάσίν εστιν ανθρώποις ουσιωδώς συντεταγμένος; Ου γαρ ως αίτιος ανθρώπων ενθάδε λέγεται άνθρωπος, αλλ’ ως αυτός κατ’ ουσίαν όλην αληθώς άνθρωπος ων. Ημείς δε τον Ιησούν ουκ ανθρωπικώς αφορίζομεν· ουδέ γαρ άνθρωπος μόνον (ουδέ υπερούσιος, ή άνθρωπος μόνον), αλλ’ άνθρωπος αληθώς ο διαφερόντως φιλάνθρωπος υπέρ ανθρώπους και κατά ανθρώπους εκ της των ανθρώπων ουσίας ο υπερούσιος ουσιωμένος. Έστι δε ουδέν ήττον υπερουσιότητος υπερπλήρης ο αεί υπερούσιος, αμέλει τη ταύτης περιουσία· και εις ουσίαν αληθώς ελθών, υπέρ ουσίαν ουσιώθη, και υπέρ άνθρωπον ενήργει τα ανθρώπου. Και δηλοί παρθένος υπερφυώς κύουσα, και ύδωρ άστατον, υλικών και γεηρών ποδών ανέχον βάρος, και μη υπείκον, αλλ’ υπερφυεί δυνάμει προς το αδιάχυτον συνιστάμενον. Τι αν τις τα λοιπά, πάμπολλα όντα, διέλθοι; Δι’ ων ο θείως ορών, υπέρ νουν γνώσεται, και τα επί τη φιλανθρωπία του Ιησού καταφασκόμενα, δύναμιν υπεροχικής αποφάσεως έχοντα. Και γαρ, ίνα συνελόντες είπωμεν, ουδέ άνθρωπος ην, ουχ ως μη άνθρωπος, αλλ’ ως εξ ανθρώπων, ανθρώπων επέκεινα, και υπέρ άνθρωπον αληθώς άνθρωπος γεγονώς. Και το λοιπόν, ου κατά Θεόν τα θεία δράσας, ου τα ανθρώπεια κατά άνθρωπον, αλλ’ανδρωθέντος θεού, καινήν τινα την θεανδρικήν ενέργειαν ημίν πεπολιτευμένος.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ κεφ. α’

1 Ἰάκωβος, Θεοῦ καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος, ταῖς δώδεκα φυλαῖς ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷ χαίρειν·

2 Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις,

3 γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν·

4 ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι.

5 Εἰ δέ τις ὑμῶν λείπεται σοφίας, αἰτήτω παρὰ τοῦ διδόντος Θεοῦ πᾶσιν ἁπλῶς καὶ οὐκ ὀνειδίζοντος, καὶ δοθήσεται αὐτῷ·

6 αἰτείτω δὲ ἐν πίστει, μηδὲν διακρινόμενος· ὁ γὰρ διακρινόμενος ἔοικε κλύδωνι θαλάσσης ἀνεμιζομένῳ καὶ ριπιζομένῳ.

7 Μὴ γὰρ οἰέσθω ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὅτι λήψεταί τι παρὰ τοῦ Κυρίου.

8 Ἀνὴρ δίψυχος ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ.

9 Καυχάσθω δὲ ὁ ἀδελφὸς ὁ ταπεινὸς ἐν τῷ ὕψει αὐτοῦ,

10 ὁ δὲ πλούσιος ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ, ὅτι ὡς ἄνθος χόρτου παρελεύσεται.

Κοσμά Αιτωλού (μέρος 2ο)

Λόγια Κοσμά του Αιτωλού:

«Ήθελα, χριστιανοί μου, να είμαι πάντοτε μαζί σας, να σας λέγω πότε το ένα, πότε το άλλο· μα τι να σας κάμω, όπου είνε χιλιάδες χώρες, όπου δεν ήκουσαν λόγον Θεού ποτέ και με περιμένουν. Δια τούτο σας παρακαλώ, άγιοι ιερείς, και σας παραγγέλλω να φροντίσητε δια τους κοσμικούς πώς να σωθώσι και εκείνοι και σεις. Ομοίως πάλιν οι κοσμικοί να τιμάτε τους ιερείς σας· και αν τύχη ένας ιερεύς και ένας βασιλεύς, τον ιερέα να προτιμήσης· και αν τύχη ένας ιερεύς και ένας άγγελος, τον ιερέα να προτιμήσης, διότι ο ιερεύς είνε ανώτερος από τους Αγγέλους. Ο δε ιερεύς οπού θέλει το καλόν του, να διαβάση τον Νόμον, να καταλάβη το χρέος του. Δια τους αγίους ιερείς δεν έχω να σας πω τίποτε. Εγώ έχω χρέος όταν απαντήσω ιερέα να σκύψω να του φιλήσω τα χέρια και να τον παρακαλέσω να παρακαλή τον Θεόν δια τας αμαρτίας μου. Διότι όλος ο κόσμος να παρακαλέση τον Θεόν δεν δύνανται να τελειώσουν τα Άχραντα Μυστήρια, και ένας ιερεύς, έστω και αμαρτωλός, δύναται με την χάριν του Αγίου Πνεύματος να τα τελειώση.

Λέγω μόνον ότι όστις θέλει να γίνη ιερεύς, πρέπει να είναι καθαρός ως άγγελος· να ηξεύρη γράμματα να εξηγή το άγιον Ευαγγέλιον. Και όταν γίνη 30 χρονών και τον παρακαλέσουν οι κοσμικοί και ο Δεσπότης, τότε να γίνεται ιερεύς, χωρίς να δώση χρήματα. 

Από τα θαύματα της Παναγίας Πορταϊτίσσης...

Κατά το έτος 1651 υπήρχον εν τη Μονή Ιβήρων 365 μοναχοί, οι οποίοι, στενοχωρούμενοι οικονομικώς, παρεκάλουν την Παναγίαν Πορταϊτισσαν, να λάβη Εκείνη πρόνοιαν δια την συντήρησίν των, ως φιλόστοργος μήτηρ και ως μόνη προστάτις της Μονής. Η δε Δέσποινα ωσάν να είπε, «σεις φροντίσατε δια τας ψυχάς σας και εγώ είμαι ετοίμη εις βοήθειαν δια τας υλικάς σας ανάγκας», έσπευσε να εξεύρη μοναστηριακούς πόρους, από πού; Από αυτόν τον Αυτοκράτορα της κραταιάς Ρωσσίας Αλέξιον Μιχαήλοβιτς. Και με ποίον τρόπον; Με το ακόλουθον χαριτωμένο θαύμα:

Η κόρη του Αυτοκράτορος ασθενεί βαρέως. Έχει πάθει παράλυσιν των ποδών και κατά την γνώμιν των επιφανεστέρων ιατρών έχει καταδικασθή να μείνη δια παντός παράλυτος, διότι η νόσος είναι τελείως ανίατος. Εκ τούτου θλίψις άφατος εις τους υψηλούς γονείς αυτής και θρήνος ακατάπαυστος υπό της ασθενούς κόρης. Αλλ’ ακριβώς εις το αποκορύφωμα της απελπισίας ταύτης καταφθάνει άλλος Ιατρός, μία πάγκαλος και ηλιόμορφος Βασίλισσα, ήτις, παρουσιασθείσα εις την πάσχουσαν καθ’ ύπνον, δίδει εις αυτήν θάρρος, υπόσχεται θεραπείαν πλήρη και ταυτοχρόνως λέγει μετά γλυκυτάτης φωνής· «να ειπής εις τον πατέρα σου να φέρη την Εικόνα μου Πορταϊτισσαν από την Μονήν Ιβήρων». Την πρωϊαν εξέρχεται τάχιστα έκτακτος αποστολή ως πρεσβεία προς τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ιωαννίκιον, όστις διατάσσει επειγόντως τους Ιβηρίτας Πατέρας να συμμορφωθούν πάραυτα προς την επιθυμίαν του ευσεβεστάτου τσάρου, μόνου προστάτου όλης της Ορθοδοξίας, και να μεταφέρουν την Εικόνα της Πορταϊτίσσης παρά την κλίνην της πριγκιπίσσης. Οι μοναχοί όμως επί τω ακούσματι μένουν κατάπληκτοι, ανένδοτοι, φοβούνται ότι δεν θα επανέλθη εκ Ρωσσίας η Θεία Πορταϊτισσα και, συσκεπτόμενοι επί ημέρας περί του ζητήματος, διχάζονται, διαπληκτίζονται, εν τέλει δε καταλήγουν ομοφώνως εις την απόφασιν να μη αποστείλουν την ιδίαν Εικόνα, αλλά πιστόν αντίτυπον αυτής.