Λόγια Κοσμά του Αιτωλού:
«Θέλων ο Κύριος να δείξη το μέγα κακόν οπού απετόλμησαν να
κάμουν τα τέκνα του διαβόλου, οι Εβραίοι, εσκότισε την ήλιον από τας εξ ώρας
έως τας εννέας εις όλον τον κόσμον·
αι πέτραι εσχίζοντο, όλη η γη έτρεμεν. Ετέθη ο Κύριος εις τον τάφον, και ευθύς
ανεστήθησαν χιλιάδες νεκτροί, όπου ήσαν χιλιάδες χρόνους αποθαμένοι, και
εκήρυξαν πως μόνον ο Χριστός είνε Υιός και Λόγος του Θεού, και Θεός αληθινός
και ζωή των νεκρών. Πρέπει και ημείς οι ευσεβείς χριστιανοί από σήμερον και
ύστερα να μη κλαίωμεν τους αποθαμένους ωσάν τους ασεβείς και απίστους, όπου δεν
ελπίζουν ανάστασιν. Ούτος ο κόσμος, αδελφοί μου, είνε ωσάν μία φυλακή. Πότε πρέπει
να χαίρεται ο άνθρωπος; Όταν εμβαίνη εις την φυλακήν ή όταν ελευθερώνεται από
την φυλακήν; Μοι φαίνεται, όταν εμβαίνη εις την φυλακήν, τότε πρέπει να κλαίη
και να λυπήται, και όταν εξέρχεται από την φυλακήν, τότε πρέπει να χαίρεται.
Έτσι,
αδελφοί μου, να μη λυπήσθε δια τους αποθαμένους, αλλά αν αγαπάτε τους αποθαμένους,
κάμνετε ό,τι ημπορείτε δια την ψυχήν των·
συλλείτουργα, μνημόσυνα, νηστείας, προσευχάς, ελεημοσύνας. Και όσες γυναίκες
φορείτε λερωμένα δια τους αποθαμένους σας, να τα βγάλετε· διότι βλάπτετε και τον εαυτόν σας κι τους αποθαμένους.
Φυσικόν είνε ο άνθρωπος να γεννηθή και ν’ αποθάνη. Όταν γεννώμεθα, τότε πρέπει
να κλαίωμεν, και όταν αποθνήσκομεν, να χαιρόμεθα·
και μάλιστα να μη κλαίετε δια τα μικρά παιδιά, όπου είνε ωσάν Άγγελοι μέσα εις
τον παράδεισον. Το παιδί σου του Θεού ήτο·
και όταν σου το χάρισε ο Θεός, σε ετίμησε·
και τώρα πάλιν οπού σου το πήρε, σου ετίμησε το παιδί σου να χαίρεται πάντοτε
εις τον παράδεισον, και συ να κάθεσαι να κλαις είνε άπρεπον…».
«Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλλω· καν ο ουρανός να κατεβή κάτω, καν η γη να ανεβή
επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάση, καθώς μέλλει να χαλάση, σήμερον, αύριον, να
μη σας μέλλει τι έχει να κάμη ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το
τηγανίσουν· τα πράγματά σας ας
σας τα πάρουν· μη σας μέλλει· δώσατέ τα· δεν είνε δικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση,
δεν ημπορεί να σας τα πάρη, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο
να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε. Τώρα, αδελφοί μου, τι σημείον καρτερούμεν; Δεν
καρτερούμεν άλλο παρά πότε να λάμψη ο πανάγιος Σταυρός εις τον ουρανόν
περισσότερον από τον ήλιον και να λάμψη ο γλυκύτατος μας Ιησούς Χριστός και
Θεός επτά φοράς περισσότερον από τον ήλιον, με χίλιες χιλιάδες και μυριάδες
Αγγέλους με δόξαν θεϊκήν».
